Koralewicz Aleksy (ok. 1656–1722), prowincjał reformatów, kronikarz zakonny. Ur. prawdopodobnie w Poznaniu. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Brak informacji o jego wykształceniu. Dn. 16 VII 1675 r. wstąpił do wielkopolskiej prowincji reformatów, w r. 1682 przyjął święcenia kapłańskie. Począwszy od r. 1690 pełnił obowiązki lektora teologii w studium zakonnym w Warszawie. W l. 1698–1701 i 1719– 22 był członkiem zarządu prowincji, prowincjałem w l. 1701–4 i 1713–6 oraz w l. 1704–7 zastępcą prowincjała. Za rządów prowincjalskich K-a na polecenie generała zakonu prowincja przejęła opiekę nad nowo powstałym polskim zakonem marianów, odwołano zakonników z kapelanii dworskich oraz wysłano dwóch ojców na misje zagraniczne. Jako wizytator generalny K. wizytował w r. 1710 małopolską prowincję reformatów. Po r. 1716 poświęcił się pracy pisarskiej. Przeprowadził ostateczną redakcję i przygotował do druku, przetłumaczone przez Symeona Krotza, Bernarda Sanniga „Kroniki trzech zakonów postanowionych od Ojca Serafickiego Franciszka św”. Na wzór tych kronik oraz jako ich uzupełnienie odnośnie do spraw polskich K. opracował Additament do Kronik Braci Mniejszych albo genealogia reformy do Królestwa Polskiego. Przed oddaniem pracy do druku K. zmarł w Warszawie 13 VIII 1722 r. Pochowany został w podziemiach kościoła Św. Antoniego.
Na zlecenie zarządu prowincji wykończeniem i wydaniem „Kronik trzech zakonów” oraz Additamentu zajął się Manswet Leporni (zm. 1728). Ukazały się one po r. 1722 (na karcie tytułowej r. wyd. 1722) w drukarni pijarskiej w Warszawie, nakładem bpa poznańskiego Piotra Tarły. „Kroniki trzech zakonów Marka z Lizbony” (l. wyd. Kr. 1610 przez bernardynów, 2. wyd. Supraśl 1747 staraniem reformatów) oraz wymienione „Kroniki B. Sanniga” i Additament K-a były używane w polskich prowincjach reformatów jako podręczniki historii zakonu. Additament do dziś zachował swą wartość historyczną, tym bardziej że zaginęło wiele spośród źródeł rękopiśmiennych, na których K. się oparł.
Estreicher; Bar J., Udział Polski w literaturze franciszkańskiej. (Bibliografia), „Studia Theologica Varsaviensia” R. 1: 1963 nr 1; Enc. Org. (1898– 1904); Podr. Enc. Kośc.; Uruski; – Mysłkowski O., Dalszy ciąg przydatku do Kronik Braci Mniejszych św. Franciszka, [b. m.] 1806 Wstęp s. 1, 158; Stateczny E., Rozbiór krytyczny źródeł do żywota św. Franciszka z Asyżu i do literatury franciszkańskiej, P. 1913; – Arch. Diec. w Płocku: Księga protokołów obłóczyn wielkopolskiej prowincji reformatów (1671–1731); Arch klaszt. Reformatów w Kr.: Acta originalia P. Antoni Węgrzynowicz 1710–1713, Arch. Conventus Leopoliensis ad S. Casimirum, 173–180, Liber mortuorum pro Conventu Coninensi PP. Reformatorum (1624–1800), Protocolla Conventus Vladislaviensis PP. Reformatorum (1680–1734), 272–313, 416–48, 588, Rudzieński A., Facies Reformatae Provinciae S. Antonii Maioris Poloniae, 136, Scrutinium antiquitatis Conventus Varsaviensis PP. Reformatorum, I–III, passim; B. Narod.: II 3209 (Załuski J. J., Cała Polska za złoty, s. 686).
Anzelm Janusz Szteinke